Pierwsza wzmianka o Tułowicach pochodzi z 1447 roku i mówi istnieniu w miejscowości parafii p.w. św. Rocha. Nazwa Tułowice (niem. Tillowitz) pochodzi ponoć od imienia Tilo.

     Dziś, niestety, nie wiadomo jaka rolę odegrał ów Tilo przy zakładaniu osady. Natomiast zachowały się stanowiska archeologiczne potwierdzające obecność na tych terenach człowieka w pradziejach. Wiadomo też, że przez całe stulecia leśnych rzemieślników trudniących się produkcją miodu, drwali i wydobywających torf utrzymywały Bory Niemodlińskie. Dobra tułowickie w ciągu wieków zmieniały właścicieli. Szczegółowy opis tych zmian znajdziemy w Chronik der Herrschaft Tillowitz und des Geschlechtes ihrer Besitzer spisanej w 1885 roku przez jednego z właścicieli grafa Freda von Frankenberga. Jednym z nielicznych śladów po dawnych panach tej ziemi jest zachowana przy murze kościoła parafialnego płyta nagrobna zmarłego w 1598 r. Heinricha von Dreske, ukazująca postać brodatego rycerza w zbroi. Od XVII w. Tułowice znajdowały się w posiadaniu rodu von Zierotin. W 1779 r. Maria von Zierotin poślubiła Johanna Nepomuka Carla Praschmę wnosząc mu w wianie Tułowice, które zamieszkiwało wówczas ok. 320 osób. Za czasów tych właścieli rozwinął się miejscowy przemysł. W 1783 roku powstała tu huta żelaza zwana Theresienhutte, a w 1813 r. w przyzamkowych stajniach urządzono fajansiarnię. W okolicach Tułowic pracowały młyny, produkowano także cegłę. W latach trzydziestych XIX wieku przebudowano gruntownie tułowicki pałac i doprowadzono do rozkwitu wspaniały pałacowy park. Ostatnimi właścicielami dóbr tułowickich byli Frankenbergowie. Pod koniec XIX wieku Tułowice uzyskały połączenie kolejowe z Opolem i Nysą. W 1939 roku miejscowość liczyła 1766 mieszkańców. Osobny rozdział historii Tułowic stanowią dzieje wytwarzania w tym regionie ceramiki.

     Założona w 1813 roku przez Praschmę wytwórnia fajansu, przeszła w 1842 w ręce Ernesta von Frankenberga, który zainicjował tam produkcję czarnego fajansu delikatnego. W latach1889-1904 r. nowy właściciel Erchard Schlegelmilch rozbudował zakład i przekształcił w manufakturę porcelany. 23 stycznia 1945 r. zakończono produkcję w Zakładach Schlegelmilcha. Do niedawna jeszcze tradycję kontynuuowała Fabryka Porcelitu "Tułowice" S.A.